تاثیر سختی آب در امولسیون

آب با سختی پایین باعث افزایش کف می‌شود. سختی آب، میزان کف بسیاری از امولسیون‌های سیال فلزکاری را تعیین می‌کند. اگر سختی آب پایین باشد (زیر dH/140 ppm 8)، ممکن است افزایش کف ایجاد شود. اگر آب بسیار سخت باشد (بیش از dH/140 ppm 20)، ممکن است اثرات منفی مانند تشکیل صابون‌های آهکی (کلسیمی)، تضعیف حفاظت در برابر خوردگی، کاهش پایداری امولسیون و عمر کم‌تر مخزن را داشته باشیم.
برای دستیابی به سطح سختی آب ایده آل برای هر فرآیند، آب را به روش‌های مختلفی تصفیه می‌کنند:
اگر سختی آب پایین باشد، می‌توان استات کلسیم را برای افزایش سختی اضافه کرد.
اگر خیلی سخت باشد، می‌توان آب را با تبادل یونی تصفیه کرد تا نرم‌تر شود.
سایر روش‌های تصفیه آب مانند اسمز معکوس (RO) یا دی یونیزاسیون (DI) تمام نمک‌ها را حذف می‌کنند.

اسمز معکوس

دی یونیزاسیون (DI) 

کیفیت آب امولسیون

غلظت کلرید در آب

باید در نظر داشت که کلرید بالا در آب منجر به خوردگی می‌شود

یکی دیگر از پارامترهای کیفی مهم، غلظت کلرید در آب است. کلرید نباید بیش از ۲۵ میلی‌گرم در لیتر باشد، زیرا با گذشت زمان در امولسیون تجمع می‌یابد. غلظت بالای کلرید ممکن است منجر به خوردگی در ماشین‌آلات و ابزار ماشین کاری شود و بر ایمنی و کارایی فرآیند تأثیر منفی بگذارد. اگر غلظت کلرید بیش از حد بالا باشد، آب را می‌توان با روش اسمزی معکوس سختی‌گیری کرد،  چرا که برخی از سیالات فلزکاری برای پایداری طولانی مدت، به آب با سختی پایین نیاز دارند.

نحوه بررسی کیفیت آب، هم سختی آب و هم غلظت کلرید را می‌توان مستقیماً در محل، با نوارهای اندازه گیری بررسی کرد. علاوه بر این، بسیاری از شهرها و مناطق، اطلاعاتی در مورد کیفیت آب محلی در اینترنت ارائه می‌دهند. هنگامی‌که اطمینان حاصل شد که کیفیت آب برای عملیات ایده آل است، فرآیند اختلاط می‌تواند شروع شود.